دلم میخاد یکم از زندگی بنویسم.همون زندگی که تو ذهنم با یه فضای سنتی عمیق و دور از مدرنیته گره خورده.زندگی آروم و بی دغدغه ی روتینی که همه ی نظمش به اخبار ساعت 2 رادیو تنظیم میشه.زیرپوش سفید و شلوار راه راه آبی,هندونه و قاشق,شلنگ آب و باغچه.در چوبی خونه.تخت توی حیاط,مخدع قرمز.ترس از پله های ورودی زیر زمین.گلدونای لب حوض.شیر آب که سفت نمیشه آب چکه می کنه توی حوض.حس دلهره بخاطر ماهیای توی آب وقتی صدای کلاغ یا گربه میاد.پرتاب هسته های آلبالو توی باغچه. یه زندگی که فلن فقط المانای سنتیش تو ذهنمه.دلم میخاد مدام این زندگی رو برای خودم بسازم.مدام المانهارو تکرار کنم.
