مومن بودن به ریش نیست!

معامله ی خوبیست ها!
خودش یک بار دعوتت کند و تو را ببرد پیش خودش بعد ببردت بنشاندت توی حرم,زل بزند توی چشمانت,دست بکشد روی سرت و بگوید جانم عزیزم,بگو,درد دل کن...
و انقدر که آنجا مهربانی حس می کنی هیچ جای دیگر حس نکرده ای...
بعد بخاطر همین دعوت,سه بار هم خودش بیاید سراغت!
بعدترش شفاعتت را بکند و بگوید این با من است,بشود آرام جانت و بودنش تو را از ترس برهاند!
تازه! جالبش اینجاست که حتی لیاقت آن دعوت شدن اول را هم نداشته ای...