مومن بودن به ریش نیست!

و شما نگاه بکنی

لباس مشکی تن کنم، شال عزا بیندازم و شما نگاه بکنی

به هیات بروم، استکان چایی را از زمین بردارم، قند و پولکی تعارف بکنم، و شما نگاه بکنی

از شنیدن فضایلتان سر ذوق بیایم، آرام بر مصائبتان گریه کنم، با گوشه ی آستین اشکهایم را پاک کنم و شما نگاه بکنی

با دست بروی پایم بزنم، محکم سینه بزنم، سینه بزنم و اشک بریزم و شما نگاه بکنی

از شما کربلا بخواهم، مشهدالرضا بخواهم، از شما حاجت بخواهم و شما نگاه بکنی

و من خوشحالم و امید دارم که شما نگاه بکنی...

ولی

وقتی از خانه بیرون می روم، در خیابان که قدم می زنم، رانندگی که می کنم،هم شما نگاه می کنی

پای اینترنت که می نشینم، هر چه را که می بینم و می خوانم،هم شما نگاه می کنی

با نامحرم که حرف می زنم، احساس بچه مومن که بهم دست می دهد،هم شما نگاه می کنی

آرزویم این است که

شما نگاه بکنی

ولی حواسم باشد

شما نگاه می کنی...