بچه تر که بودم فکر مي کردم کاشکي منم بودم اونموقع! منم مي رفتم

فکر مي کردم جو منو هم مي برد! عين اون تيکه

چوبه کنار دريا که موج مياد و مي برتش!

الان نمي دنم!

من که شجاعتش رو ندارم!

يا مي شم شبيه اون تيکه چوبي که دريا پسش مي ده به ساحل و مي اندازتش بغل چيزا! يا خيلي بهم لطف کنه غرق بشم و ديگه بر نگردم که آبروم نره...

قبل ترها لذام شجاعت معني اش به اين سختي نبود...